Gisteravond kreeg Raquel Lorzapam om beter te kunnen slapen.
Het duurde nog erg lang voordat ze in slaap viel. Om 3.00 uur werd ze wakker en het duurde weer even totdat ze tot half 5 in slaap viel. Daarna weer om 6 uur wakker, maar toch tot kwart voor negen geslapen.
Haar gewicht is praktisch weer op het oude niveau. Ze is nu voor de tweede keer vandaag wezen wandelen in de wandelgangen. Pijn beperkt zich tot pijn in haar rug.
Roser stond in de tuin al een paar plantjes water te geven (op haar tenen, omdat ze er maar net bij kan) heb haar gezegd dat ze dat beter niet kon doen. Even later stond ze zelfs een kleed uit te kloppen. "Als mijn moeder dit ziet" zei ze. Nou niet alleen haar moeder zou dit haar verbieden, ik ook.
Even later ging ze kussens in de tuinstoelen leggen, we gingen tenslotte ons brood opeten en zouden zeker 10 minuten zitten! "Als jij vind dat ik niets moet doen, waarom doe jij het dan niet?" "Nou punt 1 is het onzin om kussens in de stoelen te leggen en punt 2, ik kom net thuis en heb Capelle al afgereisd voor eten voor Coco, snoepjes voor Coco, zaagsel voor het konijn, kattegrind voor het konijn, ik heb nog géén moment gezeten vandaag/"
Ik heb nu gelukkig even rust, zit in het ziekenhuis bij Raquel, met mijn schoonouders, die zal ik weer op tijd thuisbrengen want er dient ook nog gekookt te worden.
Bij thuiskomst bleek dat Roser al had gekookt, we konden dus gelijk aanvallen.
He Willem,
BeantwoordenVerwijderenAls je meisje geen puf of kracht had om te klagen, zou jij klagen bij de artsen toch?
Dus ze gaat vooruit is alleen maar goed.
Kees