Goh, we zijn alweer 3 maanden verder. Sorry dat ik jullie in het ongewisse heb gelaten :)
Even terug in de herinnering.
In april en mei is Raquel elke week op controle geweest. Ze bekeken voornamelijk de kreat waarde (nierfunctie) en het eiwit in de urine. Dit schommelde een beetje, maar was best stabiel te noemen.
Ze had nog steeds de "lijn" in haar hals, maar plasmaferese was niet nodig. De lijn bleef zitten voor het geval dat....
Eind april kreeg Raquel blaasontsteking, omdat ze ook koorts kreeg, dachten ze toch meer aan een urinewegontsteking, of een ontsteking aan de lijn. Dus weer even dagelijks naar het ziekenhuis, antibiotica hier en antibiotica daar. In de meivakantie zouden we naar Spanje gaan, maar door het vele dubben "kunnen we nou wel, of kunnen we niet" + het feit dat er zo snel iets aan de hand kan zijn, waardoor je dagelijks in het ziekenhuis zit, zag Raquel het helemaal niet meer zitten. (stel je voor dat we in Cerdanyola zijn en als er iets is, minsten 15 uur onderweg zijn met de auto, of minimaal 6 met het vliegtuig, of dat ze in Barcelona naar het ziekenhuis zou moeten, waar niemand haar kent). Ikzelf had ook zo mijn twijfels, dus ook bij mij viel er een last van mijn schouders. Natuurlijk, het was niet leuk om niet te gaan en voor Roser en haar ouders al helemaal niet, maar ja, onze tijd komt nog wel.
Later nog wat gesteggel met de lijn. Die was moeilijk open te houden. Omdat de uitslagen al 5 weken goed waren en de lijn niet eens meer kon dienen voor plasmaferese, mocht hij er uit. Dit is (tot grote schrik van Raquel) poliklinisch gedaan. Dat doen ze bij alle volwassenen en de grotere kinderen. Raquel was toen al 18 dus ..... Het voordeel was dat het wel lekker snel kon. Heerlijk voor Raquel, weer gewoon te kunnen douchen en niet bang te zijn als Coco op haar springt.
Het is nu 11 juni, voor het eerst hoeft Raquel pas op controle na 3 weken. Wel relaxed, maar ook wel weer spannend.
